Znani Strzegomianie

(ur. 4 października 1948 w Strzegomiu) ukończył studia na Wydziale Filologiczno-Historycznym Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Opolu, uzyskując tytuł zawodowy magistra historii. W 1977 obronił doktorat w zakresie nauk humanistycznych, w 1982 uzyskał stopień doktora habilitowanego. W 1989 otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych. Profesor Nicieja jest wybitnym historykiem i rektorem Uniwersytetu Opolskiego. Swoją postawą zawsze promuje Strzegom. Warto podkreślić, że Stanisław Nicieja utożsamia się z miastem, z którego pochodzi, a jego pozycja w świecie nauki jest niezaprzeczalna. Profesor nigdy nie zapomina o Strzegomiu i zawsze darzy go ogromnym sentymentem.

Odbył staże na Uniwersytecie im. Iwana Franki we Lwowie (1978-1979), w Instytucie Historii PAN (1981-1982), uzyskał stypendium Bolesława Krokowskiego w Nancy i Paryżu (1986), stypendium Fundacji Lanckorońskich w Londynie (1990-1991), stypendium Fundacji Tadeusza Zabłockiego w Londynie (1992), stypendium Polskiej Fundacji Kulturalnej w Londynie (1993).Po przekształceniu WSP w Uniwersytet Opolski (w 1994) pełnił funkcję rektora tej uczelni w latach 1996-2002. Ponownie został wybrany na trzyletnią kadencję w 2005. W 2008 nie ubiegał się o reelekcję. W latach 2001-2005 z rekomendacji Sojuszu Lewicy Demokratycznej sprawował mandat senatora z okręgu opolskiego[1]. W 2005 nie kandydował, w przedterminowych wyborach parlamentarnych w 2007 bez powodzenia startował do Senatu z listy koalicji Lewica i Demokraci. Zasiadał m.in. w Polsko-Ukraińskiej Komisji do spraw Renowacji Cmentarza Łyczakowskiego we Lwowie (1989-1993), zespole Odbudowy Cmentarza Orląt we Lwowie (od 1993), Głównej Komisji Badania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (od 1994), komitecie redakcyjnym Słownika Biograficznego Polonii Świata w Paryżu (od 1992), redakcji miesięcznika "Semper Fidelis" (1989-1993), radzie programowej Polskiego Radia Opole (1993-1999). Opublikował 14 książek (w tym monografii o Cmentarzu Łyczakowskim), około 400 artykułów naukowych, publicystycznych i popularyzujących historię oraz kilkadziesiąt biogramów i artykułów biograficznych (m.in. Edwarda Raczyńskiego, Karola Zbyszewskiego, Marii Danilewicz-Zielińskiej).

Był promotorem kilkudziesięciu doktoratów.
Publikował m.in. w "Zeszytach Historycznych" w Paryżu, "Dziejach Najnowszych", "Odry", "Kresach Literackich", "Przeglądzie Wschodnim", "Życiu Literackim", "Pulsie" w Londynie, "Orle Białym" w Londynie, "Tygodniu Polskim" w Londynie, "Kwartalniku Historycznym", "Mówią Wieki".

Laureat nagród: im. Ludwika Waryńskiego (1987), im Juliusza Ligonia (1989), "Życia Literackiego" (1989), "Przeglądu Technicznego" (1989), Polskiej Fundacji Kulturalnej w Londynie im. Edwarda Raczyńskiego (1991), "Przeglądów Wschodniego" (1993), nagrody "Polityki" (1999), Nagrody Literackiej Wojewody Opolskiego (1990), nagrody I stopnia Ministra Edukacji Narodowej za osiągnięcia naukowe (1986, 1991, 1999), tytułu Zasłużony Obywatel Miasta Opola.

Współautor sześciu filmów dokumentalnych o Lwowie, tj. m.in. Orlęta Lwowskie (1990), Snem wiecznym we Lwowie (1992), Zadwórze - polskie Termopile (1993). Należy do twórców Towarzystwa Historyczno-Literackiego im. Karola Szajnochy w Opolu, w jego ramach od 1989 organizuje wieczory autorskie i promocje książek w Klubie Akademickim Uniwersytetu Opolskiego. Był pomysłodawcą i realizatorem "Złotej Serii Otwartych Wykładów Uniwersyteckich".