Rogoźnicki
obóz był początkowo filią KL Sachsenhausen, ale już l maja 1941
roku został usamodzielniony. W pierwszych dwóch latach istnienia, KL
Gross - Rosen był małym obozem nastawionym głównie na obsługę
miejscowego kamieniołomu granitu-Praca w kamieniołomie, głodowe
racje żywnościowe, brak opieki lekarskiej jak też bestialstwo
SS-manów i więźniów funkcyjnych powodowały, że Gross - Rosen
należał do najcięższych obozów koncentracyjnych.
Zasadnicza
rozbudowa KL Gross - Rosen przypada na rok 1944, zmienia się też
charakter obozu : obok centrali w Gross Rosen powstały liczne filie
(około 100) zlokalizowanych przede wszystkim na terenie Dolnego Śląska
, Sudetów, Ziemi Lubuskiej. Do największych należą między innymi
filie w : Jelczu, Brzegu Dolnym, Wrocławiu, Kamiennej Górze.
Ogółem
przez Gross - Rosen obóz macierzysty i jego filie przeszło około
125 000 więźniów, z których 1/3 poniosła śmierć. Więźniowie
KL Gross - Rosen to: Anglicy,
Austriacy, Belgowie, Bułgarzy, Chińczycy, Czesi, Duńczycy,
Francuzi, Grecy, Hiszpanie, Holendrzy, Luksemburczycy, Niemcy,
Norwegowie, Polacy, Rumunii, Serbowie, Słowacy, Szwajcarzy, Węgrzy,
Włosi i obywatele byłego Związku Radzieckiego. Największą grupę
stanowili więźniowie pochodzenia żydowskiego, zwłaszcza z Polski i
Węgier.
Do
dzisiaj zachowały się w Rogoźnicy: brama wejściowa z przyległymi
bramkami, fragmenty ogrodzenia, polowy piec krcmatoryjny, plac apelowy
z dzwonnicą, fundamenty i niektóre murowane elementu baraków. W
roku 1953 wzniesiono na terenie byłego obozu pomnik mauzoleum ofiar
KL Gross - Rosen.
|