|
Głębowicki
brat bliźniak
Krzysztof Kaszub
Strzegomski klasztor karmelitów ma brata bliźniaka w
miejscowości Głębowice koło Wołowa. Historie obu miast połączyły
wydarzenia z XVII wieku.
W lutym 1676 roku strzegomski klasztor odwiedził baron Jan de
Garnier. Baron jechał do Cieplic leczyć dolegliwości kręgosłupa
i zatrzymał się w Strzegomiu na nocleg. Zachowanie zakonników
urzekło go tak bardzo, że jeszcze tej samej nocy postanowił
ufundować podobny klasztor w swoich dobrach.
W drodze powrotnej Jan de Garnier ponownie odwiedził strzegomski
klasztor i wręczył generalnemu konturowi karmelitów akt
fundacyjny. W sierpniu tego samego roku w Głębowicach wmurowano
kamień węgielny pod budowę klasztoru.
Nowo powstały klasztor i kościół niczym nie odbiegały od
strzegomskich. Kształt, wielkość, ogród, wejście na plac przy
kościele, alejki i altanka w ogrodzie - wszystko to było ich
odbiciem lustrzanym. Kościół posiada typowo barokowy wystrój,
którego program ideowy związany jest z zawołaniem karmelickim :
"Od ubóstwa ku wywyższeniu Boga".
Baron sprowadził ze Strzegomia karmelitów, aby również w Głębowicach
to właśnie oni pełnili służbę Bożą.
Likwidacja klasztoru karmelitów w Głębowicach i w Strzegomiu
nastąpiła w roku 1810 na podstawie edyktu Fryderyka Wilhelma
III.
Do dnia dzisiejszego zachowały się obydwie budowle. Jednak ta
głębwicka znajduje się w lepszym stanie technicznym.
Kim był de Garnier?
Jan Adam de Garnier wedle opisów historycznych był jedną z
najciekawszych postaci w dziejach XVII-wiecznego Śląska. Urodził
się 2 lutego 1613 r. na pograniczu francusko - niemieckim w
Einsisheim w Alzacji, w szlacheckiej rodzinie doktora filozofii i
medycyny. Był wychowankiem jezuickich kolegów w Besancon i
Pont-a-Mousson. Ukończył studia filozoficzne w 1632 r. Szybko
jednak doszedł do wniosku, że filozofia przyniesie mu niewiele
korzyści. Chwycił zatem za rapier i pistolety i ruszył na wojnę
przy boku cesarza Ferdynanda III (1640). Walczył podczas krwawej
wojny 30-letniej, jednocześnie wspierał jezuitów, z którymi
związał się w czasach studenckich. Na wojnie znacznie się
wzbogacił i dosłużył się stopnia pułkownika armii
cesarskiej. Za zasługi na polu walki pozwolono dodać mu do herbu
dwugłowego orła. Za służbę po stronie Ligi Katolickiej
otrzymał w 1652 r. z rąk cesarza tytuł barona, urząd starosty
książęcego w Żaganiu oraz dobra ziemskie (12 folwarków) w księstwie
wołoskim m. in. Ubiel, Turzan i Głębowice. Wypełniał w całości
dewizę swojego rodu: "Boga się lękaj, księcia
szanuj".
Jan Adam de Garnier
Na początku 1679 r. de Garnier opuścił na zawsze swój pałac
w Lubielu i wstąpił jako brat świecki do klasztoru w Głębowicach.
Zapisał on wówczas swój majątek złożony z 12 folwarków oraz
wszystkich pałacowe srebra na rzecz klasztoru w Głębowicach i
Strzegomiu. W testamencie spisanym jeszcze w sierpniu 1676 r.
przeznaczył 30 tys. talarów na wybudowanie kolejnych klasztorów:
w Kożuchowie i Wołowie oraz na doposażenie klasztoru w
Strzegomiu. Ostatnie lata swojego życia spędził w klasztorze
karmelitów w Głębowicach. Zmarł 21 października 1680 r. Zwłoki
jego złożono w podziemiach wzniesionego przez niego kościoła.
Etapy rekonstrukcji twarzy Jana de Garnier
wykonane przez dr Łubocką.
Na drugim zdjęciu od lewej widać nałożone na odlew czaszki słupki,
których wysokość
grubości tkanki w danym miejscu, potem łączy sie je masą
plastyczna.
Po zakończeniu II wojny światowej trumna ze szczątkami Jana
de Garniera została sprofanowana. W roku 1996 grupa antropologów
z Uniwersytetu Wrocławskiego i Polskiej Akademii Nauk uporządkowała
wszystkie trumny znajdujące się w krypcie kościoła, w tym
trumnę Jana Adama de Garnier.
|